سیلوی تستود در 17 ژانویه 1971 در لیون به دنیا آمد. وقتی او دو ساله بود والدینش از هم جدا شدند. او دوران جوانی خود را در ناحیه لیون کروآ-روس گذراند که توسط مادرش که یک حسابدار بود بزرگ شد. در دبیرستان چینی یاد گرفت. این دختر جوان که خیلی زود مجذوب سینما شده بود، به ویژه با شخصیت نوجوان پیچیده ای که شارلوت گینزبورگ در L'Effrontée تجسم یافته بود، هویت می یابد. پس از نقل مکان به پاریس برای تحصیل در تاریخ، او به زودی با پیوستن به کلاس آزاد در Cours Florent و سپس کنسرواتوار، جایی که معلمان او ژاک لاسال و کاترین هیگل بودند، بازیگری را آغاز کرد. او اولین حضور خود را در سال 1994 در فیلم Couples et amants انجام داد. او پس از تحسین بازیگران زن در فیلم ها، در دوران جوانی تصمیم گرفت بازیگر شود. او سپس با کریستین تاپونارد بازیگر و کارگردان در لیون درس بازیگری گذراند. در سال 1989، او به پاریس نقل مکان کرد تا تاریخ، و همچنین دروس نمایش در کلاس های آزاد در Cours Florent، سپس در کنسرواتوار ملی هنرهای دراماتیک به مدت سه سال، با ژاک لاسال و کاترین هیگل برای معلمان، به پاریس رفت. او در اوایل دهه 1990 اولین نقش های کوچک خود را در سینما به دست آورد، سپس در فیلم های بلندی مانند داستان پسری که می خواست توسط فیلیپ هارل بوسیده شود (1994)، Le Plus Bel Age...، اثر دیدیه هادپن 1995) یا حتی عشق و غیره توسط ماریون ورنو (1996). در سال 1997، سیلوی تستود اولین موفقیت بزرگ خود را در سینمای آلمان با فیلم فراتر از سکوت ساخته کارولین لینک تجربه کرد که برای آن آلمانی، کلارینت و زبان اشاره را آموخت. او به عنوان بهترین بازیگر زن توسط جایزه فیلم آلمان (معادل سزار برای بهترین بازیگر زن) جایزه دریافت می کند. او در سال 1998 اولین نقش اصلی خود را در سینمای فرانسه بازی کرد و با بازی در نقش بئا در کارناوال، اولین فیلم بلند توماس وینسنت، در فرانسه به موفقیت چشمگیری دست یافت که برای آن نامزد جایزه سزار بهترین امید زن شد و جایزه مایکل را دریافت کرد. جایزه سیمون او سپس یک حرفه مهم بازیگری را با ترجیح سینمای مولف آغاز کرد. در سال 2000، بازی او در فیلم La Captive اثر شانتال آکرمن (اقتباسی از رمان La Prisonnière اثر مارسل پروست) نامزدی بهترین بازیگر زن را در جایزه فیلم اروپا به ارمغان آورد. در سال 2001، او برای دومین نامزدی خود، جایزه سزار بهترین امید زن را به خاطر تفسیر قابل توجه کریستین پاپین، یکی از خواهران پاپین، در فیلم Les Blessures Assassines توسط Jean-Pierre Denis، بر اساس خبری از سال 1933، به دست آورد.
Sylvie Testud was born on January 17, 1971 in Lyon. Her parents separated when she was two years old. She spent her youth in the Lyon district of Croix-Rousse, raised by her mother, an accountant. In high school, she learned Chinese. Very early fascinated by the cinema, the young girl identifies in particular with the complexed teenager character embodied by Charlotte Gainsbourg in L'Effrontée. Having moved to Paris to study history, she soon embarked on acting by joining the free class at Cours Florent and then the Conservatory, where her teachers were Jacques Lassalle and Catherine Hiegel. She made her first screen appearance in 1994 in Couples et amants. She decided to become an actress during her youth, after having admired actresses in films. She then took acting lessons in Lyon with the actor and director Christian Taponard. In 1989, she moved to Paris to study history, as well as drama lessons in free classes at Cours Florent, then at the National Conservatory of Dramatic Art for three years, with Jacques Lassalle and Catherine Hiegel for teachers. In the early 1990s, she obtained her first small roles in the cinema, then in feature films such as The Story of the Boy Who Wanted to Be Kissed by Philippe Harel (1994), Le Plus Bel Age..., by Didier Haudepin (1995) or even Love, etc. by Marion Vernoux (1996). In 1997, Sylvie Testud experienced her first great success at the cinema in Germany with the film Beyond Silence by Caroline Link, for which she learned German, the clarinet and sign language. She is rewarded as best actress by the German Film Prize (the equivalent of the César for best actress). In 1998, she played her first major role in French cinema and enjoyed great success in France with the role of Béa in Karnaval, the first feature film by Thomas Vincent, for which she was nominated for the César for best female hope and received the Michael Simon Prize. She then began an important acting career with a preference for auteur cinema. In 2000, her performance in La Captive by Chantal Akerman (adaptation of the novel La Prisonnière by Marcel Proust) earned her a nomination as best actress at the European Film Prize. In 2001, she obtained, for her second nomination, the César for best female hope for the remarkable interpretation of Christine Papin, one of the Papin sisters, in Les Blessures assassines by Jean-Pierre Denis, based on a news item from 1933.
فیلم یا سریال مرتبط به بازیگر را از این قسمت پیدا کنید.
تامارا، 15 ساله، که با منحنی های خود پیچیده بود، تصمیم گرفت برای رهایی از برچسب "بزرگ" وارد رتبه دوم شود. برای خاموش کردن شایعات، او با بهترین دوستش شرط بندی کرد که با اولین پسری که از در کلاس رد می شود بیرون برود. شانسی نیست، معلوم می شود که پسر دیگو، خوش تیپ ترین پسر دبیرستان است. شرط بندی برای تامارا پیچیده است .... بین حقه های کثیف عوضی های دبیرستان، یک مرغ مادر، تخته ها خواهر کوچکش را %27کشیده%27، تامارا یک سال به یاد ماندنی است!
