پاتریک دانیل تامبای (زاده ۲۵ ژوئن ۱۹۴۹ – درگذشته ۴ دسامبر ۲۰۲۲) یک راننده مسابقه‌ای، مفسر و سیاستمدار فرانسوی بود که در ۱۲۳ مسابقه فرمول یک بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۶ شرکت کرد و پنج پوزیشن قطبی را به دست آورد و دو بار پیروز شد. او در سال 1971 در مدرسه اتومبیلرانی وینفیلد در فرانسه به عنوان یک راننده مسابقه آموزش دید. بین سال های 1977 و 1981، او برای تیم های مختلفی از جمله Surtees، Theodore، Ligier و McLaren با نتایج متفاوت مسابقه داد. او علاوه بر این دو قهرمانی Can Am را زیر نظر کارل هاس در سال‌های 1977 و 1980 به دست آورد. پس از مرگ دوست نزدیکش ژیل ویلنوو در سال 1982 در جایزه بزرگ بلژیک، تامبی توسط اسکودریا فراری استخدام شد. او اولین پیروزی خود را چهار مسابقه بعد در آلمان به دست آورد. دومین و آخرین پیروزی او سال بعد در شرایط احساسی در ایمولا به دست آمد. در سال 1984، تامبی به رنو نقل مکان کرد و به کار خود در فرمول یک در هاس لولا پایان داد. تامبی پس از جدایی از فرمول یک در اشکال مختلف موتوراسپرت شرکت کرد، از جمله مسابقات 24 ساعته لمان، مسابقات قهرمانی جهانی اتومبیل‌های ورزشی و رالی داکار. تامبی در اوایل کار خود، با تیمی که توسط کارل هاس اداره می شد، بخشی از فرمول 5000 بود. در سال 1977، با کسب قهرمانی Can Am با هاس، تامبی اولین بار در فرمول یک با Surtees شروع به کار کرد. این همکاری مثمر ثمر بود و تامبی به مک لارن نقل مکان کرد تا برای فصول 1978 و 1979 به صورت تمام وقت در فرمول یک شرکت کند. در سال 1980 با تیم لولا که توسط کارل هاس اداره می شد به Can Am بازگشت و بلافاصله در اوایل فصل قهرمان شد و سپس دومین قهرمانی Can-Am خود را به دست آورد. در سال 1981 او به فرمول 1 بازگشت، ابتدا برای تیم تئودور رانندگی کرد و سپس فصل را با لیگیر به پایان رساند. در سال 1982، جکی الیور، رئیس تیم، به او پیشنهاد رانندگی با اروز را داد تا جایگزین مارک سورر مصدوم در مسابقات جایزه بزرگ آفریقای جنوبی شود. او به پیست رسید و وقتی با آشفتگی های مداوم و احتمال اعتصاب رانندگان مواجه شد، خیلی زود ترک کرد و در مسابقه شرکت نکرد. بعداً در سال 1982 پس از مرگ دوست نزدیکش ژیل ویلنوو به او پیشنهاد شد که در اسکودریا فراری قرار بگیرد. او اولین جایزه بزرگ خود را در گرندپری آلمان در همان سال پس از مجروح شدن دیدیه پیرونی در مسابقات مقدماتی، در چهارمین مسابقه خود برای فراری به دست آورد. او دومین و آخرین پیروزی خود در گرندپری را در سال 1983 در ایمولا به دست آورد. با رانندگی با ویلنوو شماره 27، پس از تصادف ریکاردو پاترز در نزدیکی پایان مسابقه، او در مقابل تیفوسی یک پیروزی احساسی به دست آورد. او در سال 1984 به نفع میشل آلبورتو ایتالیایی از تیم کنار گذاشته شد. تامبی به رنو نقل مکان کرد و سپس یک سال را با رئیس قدیمی خود کارل هاس در مسابقات تیم Haas Lola F1 گذراند. در سال 1987، تامبی شرکت تبلیغاتی ورزشی خود را در سوئیس تأسیس کرد، اما در سال 1989 از این کار صرف نظر کرد تا به مسابقات اتومبیلرانی بازگردد. در سال 1989، او جگوار را در مسابقات قهرمانی جهان ورزشی سوار کرد و در مسابقات 24 ساعته Le Mans به مقام چهارم رسید. او سپس به مسابقات رالی صحرایی پرداخت و دو بار در بین سه نفر برتر در پاریس-داکار قرار گرفت. علاوه بر این، او در مسابقات یخ و مسابقه جت اسکی Tour de Corse شرکت داشت. ... منبع: مقاله «پاتریک تامبی» از ویکی‌پدیا به زبان انگلیسی، دارای مجوز CC-BY-SA 3.0.
Patrick Daniel Tambay (25 June 1949 – 4 December 2022) was a French racing driver, commentator, and politician, who competed in 123 Formula One races between 1977 and 1986, securing five pole positions and winning twice. He gained training as a racing driver at Winfield Racing School in France in 1971. Between 1977 and 1981, he raced for an assortment of teams including Surtees, Theodore, Ligier, and McLaren with mixed results; he additionally won two Can Am championships under Carl Haas in 1977 and 1980. Tambay was hired by Scuderia Ferrari after his close friend Gilles Villeneuve died during the 1982 Belgian Grand Prix; he took his maiden victory four races later in Germany. His second and final victory came the following year in emotional circumstances at Imola. In 1984, Tambay moved to Renault and ended his F1 career at Haas Lola. Tambay competed in various forms of motorsport following his departure from Formula One, including the 24 Hours of Le Mans, the World Sportscar Championship, and the Dakar Rally. Early in his career, Tambay was a part of Formula 5000 with the team run by Carl Haas. In 1977, winning the Can Am championship with Haas, Tambay debuted in Formula One on a one-off basis with Surtees, driving in only one session at the 1977 French Grand Prix before spending the rest of the season with Theodore. This partnership proved fruitful, and Tambay moved to McLaren to race Formula One full-time for the 1978 and 1979 seasons. In 1980, he returned to Can Am with the Lola team run by Carl Haas, immediately winning early in the season and then winning his second Can-Am championship. In 1981 he returned to F1, first driving for the Theodore team then finishing the season with Ligier. In 1982, he was offered a drive with Arrows by team boss Jackie Oliver to replace the injured Marc Surer in the season-opening South African Grand Prix. He arrived at the track and, when faced with the ongoing turmoil and the possibility of a drivers' strike, he soon left and did not take part in the race. Later in 1982 he was offered a place with the Scuderia Ferrari after the death of his close friend Gilles Villeneuve. He won his first Grand Prix at the German Grand Prix that year after Didier Pironi was injured in qualifying, in his fourth race for Ferrari. He took his second and last Grand Prix win in 1983 at Imola; driving with Villeneuve's #27, he won an emotional victory in front of the Tifosi after Riccardo Patrese crashed near the end of the race. He was dropped by the team in 1984 in favor of Italian Michele Alboreto. Tambay moved to Renault, and then spent a year reunited with his old boss Carl Haas racing in the Haas Lola F1 team. In 1987, Tambay formed his own sports promotion company in Switzerland, but gave this up in 1989 to return to racing. In 1989, he drove a Jaguar in the World Sportscar Championship and went on to finish fourth in the Le Mans 24 Hours. He then took up desert rally raiding, finishing twice in the top three on the Paris-Dakar. Additionally, he was involved in ice races and the Tour de Corse jet ski race. ... Source: Article "Patrick Tambay" from Wikipedia in English, licensed under CC-BY-SA 3.0.
فیلم یا سریال مرتبط به بازیگر را از این قسمت پیدا کنید.
مت ناامید برای نجات همسرش که در حال مرگ است، به کیف، یک یادگار باستانی با جادوی تاریک روی می آورد. درمان نیاز به یک آیین سرد و قوانین سختگیرانه دارد. با بهبودی همسرش، عقل مت از بین می رود و با عواقب وحشتناکی روبرو می شود.
