اریک ساوین (متولد دیژون، ۱۴ نوامبر ۱۹۶۴) یک بازیگر سینما و تلویزیون فرانسوی است. ساوین از یک خانواده راگبی است، به این معنی که او بیشتر به حرفه ورزشی علاقه داشت. اما یک اعتقاد قوی او را به پاریس کشاند تا حرفه ای به عنوان بازیگر را امتحان کند. او از سال 1985 تا 1988 یک عامل بیمارستان در بیمارستان Bichat در پاریس بود و سپس در مسابقات کلاس آزاد (درام مدرسه) Cours Florent شرکت کرد. در طی یک تست بازیگری بود که با خاویر دورینگر (نمایشنامه نویس، فیلمنامه نویس و فیلمساز) آشنا شد که تا به امروز با او کار می کند. او اولین حضور خود در صحنه را در سال 1989 در فیلم Lorenzaccio (نوشته آلفرد دو موسه) به کارگردانی فرانسیس هاستر انجام داد. برتراند تاورنیه اولین نقش سینمایی خود را در سال 1992 به عنوان بازرس لفور در L.627 به او سپرد. او سپس به تناوب بین تئاتر، تلویزیون و سینما رفت. اولین موفقیت های او در تئاتر با نمایش های دورینگر مانند La Petite Entaille در سال 1991 یا Sureur در سال 1997 به دست آمد که در جشنواره آوینیون ارائه شد. در سال 1993، او در اولین فیلم بلند دورینگر در La nage indienne (شنای هندی) به همراه بازیگر کارین ویار بازی کرد. سپس چندین نقش مکمل داشت از جمله جووردانو در Emmène-moi (مرا ببر) ساخته میشل اسپینوزا که در جشنواره بین المللی فیلم برلین برجسته شد و کاپیتان کانن دوباره با تاورنیه در سال 1996 و به دنبال آن از عشق متنفرم (J'ai horreur de l'amour). ) توسط لارنس فریرا باربوسا در 1997 و سپس در سال 1998 در فیلم اجتماعی یک دقیقه سکوت ('One) دقیقه سکوت) اولین فیلم فلورنت امیلیو سیری. او در سال 1997 در J'irai au paradis car l'enfer est ici (من به بهشت می روم چون جهنم اینجاست) با درینگر کار کرد، فیلم درباره گانگسترها است. او برای بازی در نقش پدری مطلقه که دخترش را در فیلم تلویزیونی Vacances volées (یا تعطیلات دزدیده شده)، به کارگردانی اولیویه پانچوت، می‌دزدد، نامزد جایزه سپتامبر طلایی شد. او همچنین بسیاری از فیلمسازان و کارگردانان را از فیلم کوتاه تا بلند همراهی می کند، مانند لوران فیرود (Les astres (ستارگان) در 1998، اتفاق (بال زدن پروانه) در 2000)، با پیر اروان گیوم در Bonne résistance à la douleur، (مقاومت خوب در برابر درد) در سال 1999 و L'Ennemi naturel (دشمن طبیعی) در سال 2004. سپس با Lyče Boukhitine که برای آن شخصیت را در فیلم کوتاه La Vielle barrière (موان قدیمی) که برنده جایزه هیئت داوران در جشنواره کلرمون فران در 1998. سرانجام در سال 2002 در فیلم کوتاه معروف اسکواش به کارگردانی لیونل بایلیو بازی کرد که برنده چندین جایزه در چندین جشنواره در سراسر جهان، از جمله جایزه تفسیر در کلرمون فران. لیونل بایلیو در سال 2004 نامزد اسکار بهترین فیلم کوتاه اکشن زنده شد. این اجرا باعث می‌شود که اریک ساوین نقش اصلی رئیس سلطه گر اجباری را در اقتباس از فیلم بلند در سال 2006 با عنوان بازی منصفانه بازی کند، جایی که او پوستر را با ماریون کوتیار و بنویت ماگیمل به اشتراک می‌گذارد. ... منبع: مقاله «Éric Savin» از ویکی‌پدیا به زبان انگلیسی، دارای مجوز CC-BY-SA 3.0.
Éric Savin (born Dijon, 14 November 1964) is a French film and TV actor. Savin comes from a rugby family, which meant he was more interested in a sports career. But a strong conviction led him to Paris to try a career as an actor. He was a hospital agent at the Bichat hospital in Paris from 1985 to 1988, and then passed the (Drama school) Cours Florent free class competition. It was during an audition that he met Xavier Durringer (playwright , screenwriter and filmmaker) with whom he still works today. He made his stage debut in 1989 in Lorenzaccio (written by Alfred de Musset) directed by Francis Huster. Bertrand Tavernier entrusted him with his first cinema role in 1992, as Inspector Lefort in L.627. He then alternated between theater, television and cinema. His first theatre successes came with Durringer's shows like La Petite Entaille in 1991, or Sureur in 1997, presented at the Avignon Festival. In 1993, he starred with actress Karin Viard in La nage indienne (the Indian Swim), in the first feature film by Durringer. Then he had several supporting roles including Giordano in Emmène-moi (Take me) by Michel Spinosa, distinguished at the Berlin International Film Festival and Captain Conan again with Tavernier in 1996, followed by I Hate Love (J'ai horreur de l'amour) by Laurence Ferreira Barbosa in 1997 then in 1998 social film Une minute de silence ('One minute of silence') the first film of Florent Emilio Siri. He returned to work with Durringer on J'irai au paradis car l'enfer est ici (I'll go to heaven because hell is here) in 1997, film is about gangsters. He gets a nomination to the Sept d'or for his portrayal of a divorced father who kidnaps his daughter in the TV movie Vacances volées (or Stolen Vacation), it was directed by Olivier Panchot. He also accompanies many filmmakers and directors from short to feature film, such as Laurent Firode (Les astres (The Stars) in 1998, Happenstance (The Butterfly's Wing Flapping) in 2000), with Pierre-Erwan Guillaume in Bonne résistance à la douleur, (Good resistance to pain) in 1999 and L'Ennemi naturel (The Natural Enemy) in 2004. Then with Lyčče Boukhitine for which he takes the character in her short film La Vielle barrière (The old barrier), which won a 'jury prize' at the festival of Clermont-Ferrand in 1998. Finally in 2002, he plays in the famous short film Squash directed by Lionel Bailliu, which was multi-award-winning in several festivals around the world, including the interpretation prize in Clermont-Ferrand. Lionel Bailliu won an Oscar nomination in 2004 for Best Live Action Short Film. This performance leads Éric Savin to take the leading role of the compulsive domineering boss in the feature film adaptation in 2006 entitled Fair Play where he shares the poster with Marion Cotillard and Benoît Magimel. ... Source: Article "Éric Savin" from Wikipedia in English, licensed under CC-BY-SA 3.0.
فیلم یا سریال مرتبط به بازیگر را از این قسمت پیدا کنید.
در حین غواصی در یک دریاچه دورافتاده فرانسه، چند کاربر یوتیوب که در ویدیوهای اکتشاف زیر آب تخصص دارند، خانه ای غوطه ور در آب های عمیق را کشف می کنند. چیزی که در ابتدا یک یافته منحصر به فرد بود، به زودی به یک کابوس تبدیل می شود که آنها متوجه می شوند که خانه صحنه جنایات فجیع بوده است. به دام افتاده اند و ذخایر اکسیژن آنها به طور خطرناکی کاهش می یابد، آنها متوجه می شوند که بدترین چیز هنوز در راه است: آنها در خانه تنها نیستند.
